لبریز از دردم،دردی شدید،دردی غریب،دردی با حس غرق شدن،با طعم تجاوز به خاطره ها،حال اینگونه بی تو چنگ بر رویا های گذشته میزنم،هر گاه چشمانم لحظه ی چنگ زدنت به بدنم را 
سیر میکند،سیل می شوند،جاری می شوند،از روی اتش درونم،سر می خورند،ولی ان را دود نمی کند. روحم شناور می شود،دور می شود نمی خواهم به کالبدم برگرذ میخوا هم او خیال شود در ذهن ها ریشه شود ،و تقدیر را به هیچ بفروشم،درد را خرد کنم،و تکه های ریزش را بهدست باد بسپارم،تا هر ذره از دردم،خود دردی بشناساند به مردم خسته از درد درونشان و از اعماق حنجره حقیقت عریان را فریاد بکشند. نوشه شده توسط سایت ; goldanpic.rzb.ir
متن های بی نظیر (ژان پل راشل)