فرد صدساله به کسی گفته می‌شود که صد سال خورشیدی یا بیشتر عمر کند. در ادبیات فارسی از واژهٔ «معمّر»[۱] نیز برای کسی که دارای عمر طولانی است استفاده می‌شود اما ظاهراً مرزی برای آن معین نشده.
در بسیاری از کشورها افراد پس از رسیدن به صدسالگی هدیه دریافت می‌کنند و یا به آنها تبریک گفته می‌شود. در ایالات متحده به طور سنتی صدسالگان از رئیس جمهور نامهٔ تبریک دریافت می‌کنند. در انگلستان و کشورهای مشترک المنافع در یکصدمین زادروز فرد، ملکه پیامی برای وی ارسال می‌دارد و از سن ۱۰۵ سالگی به بعد این امر در هر زادروز اتفاق می‌افتد. صدسالگان ایرلندی نامه‌ای به همراه ۲۵۴۰ یورو به عنوان «جایزهٔ صدسالگی» از رئیس‌جمهور دریافت می‌کنند. برای صدسالگان ژاپنی یک کاپ نقره همراه با یک گواهینامه از طرف نخست‌وزیر ارسال می‌گردد. همین طور صدسالگان در سوئد پیام تبریکی (پیشتر به صورت تلگرام) از سوی پادشاه و ملکه و در ایتالیا نامه‌ای از رئیس‌جمهور دریافت می‌کنند.
ژان لوییز کالمان، اهل فرانسه، دارای طولانی‌ترین عمر تایید شده در تاریخ می‌باشد. وی به هنگام مرگ در سال ۱۳۷۶، ۱۲۲ سال و ۱۶۴ روز داشت. آقای کیمورا (Jiroemon Kimura) اهل ژاپن نیز با بیش از ۱۱۶ سال طولانی‌ترین عمر را در میان مردان در طول تاریخ دارا بوده است. در حال حاضر (۲۱ اسفند ۱۳۹۳) مسن‌ترین فرد زنده جهان خانم اکاوا (Misao Okawa) از ژاپن با نزدیک به ۱۱۶ سال سن می‌باشد.
از میان مشاهیر ایرانی افراد زیر عمر بیشتر از یکصد سال داشته‌اند:
ابوالحسن‌خان صدیقی
مرتضی پسندیده
محمدعلی جمال‌زاده
محمدتقی بهلول
محمدحسن گنجی
منوچهر ستوده (در قید حیات)
متن های بی نظیر (ژان پل راشل)